Mijn held is Giulia. In 2017 leerde ik haar kennen als vrijwilliger in de Oxfam Bookshop van Hasselt. Giulia sloot mij direct in haar hart. En dat hart, zo leerde ik later, biedt plaats voor heel veel mensen.
Buiten dat ze een echte Italiaanse mama is, heeft ze altijd oog voor de zwakkeren in de maatschappij. Zijzelf kampt al jaren met een slepende ziekte waardoor ze niet kan gaan werken. Maar ze wilt niet profiteren van de maatschappij, dus zet ze zich zoveel als ze kan in. Zelfs tussen behandelingen door, of op momenten dat ze de eindjes niet aan mekaar kon knopen, zet ze zich nog steeds onvoorwaardelijk in voor de gevangenen, die ze verblijdt met telefoontjes; voor de vluchtelingen en de daklozen waarvoor ze sjalen en dekens haakt; voor de bibliotheek waar ze boeken sorteert en verhalen voorleest voor de kinderen; …
Ze ziet altijd mensen die slechter af zijn als haar, ze leeft met iedereen zijn/haar verhaal mee. Ze draagt iedereen een goed hart toe, kan goed luisteren, geeft raad waar nodig en geeft op die manier heel veel energie, liefde, moed en doorzettingsvermogen aan alle mensen die in aanraking komen met haar. Ze gaat ook actief op zoek naar mensen die ze zou kunnen helpen, soms ten koste van haar eigen tijd en kracht.
Iedereen die haar kent, hoopt van ganser harte dat alles goed komt met haar gezondheid. Zoals iedereen ook weet dat ze een appreciatie zoals dit echt wel verdient. Giulia is de grootste held die ik ken met een hart van goud!