Dit verhaal gaat over een juf met pensioen die zich belangeloos inzet voor de kinderen, de ouders en de leerkrachten van onze school. Tot vorig jaar was Carine – juf van de oudste kleutertjes – nog gewoon een collega op onze school. Aan het begin van dit schooljaar ging ze echter met pensioen.
Tijdens haar afscheid zongen we met de hele school: “Geen vaarwel, maar een tot ziens”, want juf Carine verzekerde ons dat ze niet van het toneel zou verdwijnen. En als iemand zich aan haar woord houdt, dan is het wel juf Carine. Want wekelijks passeert ze nog op onze school om de leerkrachten bij te staan, te werken met de kinderen of om zelfs een klas over te nemen wanneer we geen vervanger vinden.
Ook de minder aangename klusjes, zoals het stof van de kasten vegen, de klasvloer schrobben of de ramen lappen neemt ze voor haar rekening. En dit allemaal zonder iets terug te verwachten. Integendeel zelfs. Ze doet dit omdat ze een hart uitdraagt voor haar oude school.
Maar los van de hulp die ze biedt in de klassen en op de evenementen, weten we dat we op de minder leuke momenten óók op haar kunnen rekenen. Toen een kindje haar mama verloor aan het begin van dit schooljaar, stond Carine meteen paraat. Klaar om het kind mee te ondersteunen, om de familie op te vangen en om ons als leerkrachten bij te staan.
Juf Carine zal altijd deel uitmaken van ons team want ze heeft een hart voor onze school. En wij? Wij hebben een hart voor juf Carine!