Mijn zoon is 15 en heeft ASS. Hij heeft een heel moeilijke lagere schooltijd gehad met pesten en depressie. Zelf heb ik door mijn job op spoed en de moeilijke situatie thuis ook een burn-out gehad! Het liefst zou ik dus mijn hele gezin meenemen want wij hebben echt 2 verschrikkelijke jaren achter de rug, maar we bleven elkaar steunen. Ik kies mijn zoon omdat het een aparte jongen is met een gouden hart, een ijverige student, een wetenschapsman, iemand die echt geïnteresseerd is in politiek en geschiedenis. Een jongen die het echt moeilijk heeft gehad maar die bleef vechten. Ik weet dat dit voor hem echt de kers op de taart zou zijn mocht hij de koning ontmoeten. Dankzij deze jongen en mijn gezin sta ik hier nog vandaag. We zijn als gezin van overleven naar echt (be)leven gegaan. Ik was gaan vluchten in mijn werk, door mijn burn-out geïsoleerd geraakt. Maar ik leerde opnieuw praten, kijken, voelen , ik (be)leef eindelijk! In ons gezin doen gevoelens er nu toe. Er is de laatste twee jaar enorme verbinding gemaakt.
