Ook al heeft mijn zoon, Dries, een mentale beperking (syndroom van Down, 30 jaar), van hem leer ik iedere dag. Ter verduidelijking: vergelijk hem niet met de personen van het fantastische programma ‘Down the road’, dat kan niet voor voor hem. Maar ik waardeer enorm de manier hoe hij in het leven staat.
Hij leerde mij o.a. om minder stress te hebben! Met zijn ‘beperkte’ maar tegelijkertijd ‘mindfull’ kijk op het leven en de samenleving toont hij mij iedere dag weer hoe wij veel verder van het ‘echte’ leven staan (o.a. social media) en wat er écht toe doet in het leven. Hij heeft geen stress, is vriendelijk, niet rancuneus, vol zelfvertrouwen, kan sorry zeggen, is eerlijk, spontaan behulpzaam, kan heel goed overweg met frustratie, houdt enorm van dansen en zingen, ‘performen’ en nog veel meer.
In de maatschappij telt hij niet mee (zie de wachtlijsten) en er wordt alleen gekeken naar wat hij niet kan. Juist daarom wil ik hem via deze weg wél eens laten meetellen. Als we op een andere manier naar mentale beperking kunnen kijken, kunnen we ook zien hoe waardevol deze mensen zijn. Dries, my, of beter our hero!