Ik lijd aan PTSS en een gegeneraliseerde angststoornis met agorafobie, in die mate dat ik bijna 2 jaar mijn bed amper uitkwam.
Mijn man heeft 2 jobs, haalt na het werk de kindjes van school / de opvang, neemt de zorg voor onze meisjes (1,5 jaar, 2,5 jaar en 5,5 jaar oud) op zich, doet boodschappen, kookt, zorgt voor het huishouden,… Als ik tijdens zijn werkuren bel omdat ik de zoveelste paniekaanval heb laat hij alles vallen en komt hij naar huis. Toen ik mezelf uiteindelijk liet opnemen om in behandeling te gaan en 6 weken van huis was heeft hij ook alles op zich genomen EN kwam hij dagelijks op bezoek… Zonder ook maar 1 keer te klagen wat hem ongetwijfeld mijn held maakt.