Mijn mama, ze is er 1 uit de duizenden. Ze werkt al meer dan 20 jaar in de zorg (als gynaecologe). Ze werkte vaak lange dagen waar ze mij amper zag, daardoor koos ze ervoor om meer bij het gezin te zijn (en minder te werken. Ze heeft er altijd gezorgd dat ik nooit iets tekort kwam.
In 2005 heeft ze voor het eerst een tumor gehad, in 2019 is ze dan weer hervallen. Toen zat ik in het 6e leerjaar, dus voor mij was dat ook een moeilijke periode (💇‍♀️ 🤕) Gelukkig konden we dat samen doorstaan. Jammergenoeg is ze vorige maand weer onder het mes moeten gaan, omdat ze weer hervallen was. Maar al die moeilijkheden hebben haar nooit doen stoppen: ze bleef voor ons gezin zorgen, bleef werken, … In de periodes toen ze thuis moest zitten door ziekteverlof heeft ze zich ontpopt tot een echte bakster. Ze begon met kook programma’s te kijken. Toen ze weer beter was, ging ze dan zelf aan de slag en ging ze bij kook- en bakworkshops om steeds beter te worden.
Maar waar ik het meeste respect voor heb is dat ze elke dag voor haar (dementerende) mama (van 92 jaar) zorgt. Ze kan niet meer voor zichzelf zorgen, dus brengt mijn mama elke dag eten, geeft ze haar middag pauze op zodat ze bij haar mama kan zijn, gaat ze schoonmaken bij haar.
Met dit bericht wil ik even zeggen hoe speciaal en moedig mijn mama is en dat ze de waardering voor al wat zij voor ons gedaan heeft, terwijl ze het zelf moeilijk had zeker verdiend!