Mijn ma is een van de beste mensen die ik ken en is echt een voorbeeld. Ik noem ze moeder Theresa. In 2008 is ons leven veranderd: we hebben in één week (maart) mijn vader en haar moeder verloren. Mijn mama werd weduwe van 3 kleine kinderen en is van beroep verpleegkundige in Sint-Pierre in Brussel.
Ze heeft heel haar leven aan haar patiënten gegeven, ook al was ze depressief. Ze gaat reeds 10 jaar op en af met de trein van Kortrijk naar Brussel om de patiënten in het ziekenhuis te dienen en ze koos om mijn tante vrijwillig te helpen bij thuispatiënten.
Tijdens de coronapandemie was heel haar afdeling besmet, maar ze bleef doorgaan en was er constant om de mensen te helpen, zelf in de moeilijkste en stressvolste omstandigheden.
Ze is misschien niet de heldin die jullie zoeken maar, ongeacht dat ze gekozen wordt of niet, het is een eer om haar als moeder te hebben. Ik ben fier dat ze al meer dan 23 jaar haar leven besteed om mensen te genezen of een goeie transitie naar het volgend leven te geven.
Ze zet de andere steeds voorop. Het zou echt fantastisch zijn dat ze in de watten zou worden gelegd.
Ik zou ze nooit genoeg kunnen feliciteren voor wie ze is als persoon als moeder en als verpleegster en dit zou een van de beste manieren zijn om haar te kunnen tonen dat ze geapprecieerd wordt voor al de opofferingen die ze heeft gedaan, zelf al verwacht ze niks terug.