Mijn echtgenote, Isabelle Doom, (49 jaar) werkt als hoofdverpleegkundige op de afdeling acute locomotorische revalidatie in het AZ Delta te Roeselare Campus Brugsesteenweg. Ze leidt er een team van een dertigtal verpleegkundigen/Zorgkundigen. Ze heeft de feeling om zeer snel en accuraat ziektebeelden te herkennen, een dossierkennis tot in de kleinste puntjes te beheersen en beginnende doktersassistenten wegwijs te maken in de werking van haar afdeling en patiënten. Ze is mijn heldin, niet door in het ‘nieuws’ te geraken met grootse daden, want die publiciteit gaat ze uit de weg, maar ze is een heldin voor elke patiënt in het ziekenhuis. In COVID- periode, in opvang van zeer zware behandelingen, in opvang van soms mensen met terminale afloop. De wijze hoe ze hier mee omgaat is soms bovenmenselijke tegelijk professioneel als menselijk.
Ze werkte sedert haar 21ste in de zorg, doet dit reeds meer dan 25 jaar. Gestart als gewone verpleegkundige op een geriatrische afdeling, vervolgens het dagziekenhuis om tenslotte als de combinatie werk-gezin ook de bachelor en kaderopleiding vervolmaakt te hebben. Als echtgenoot ben ik overtuigd dat zij het verdient om eens de schijnwerpers op te zoeken of deze even in haar richting te laten schijnen, al is het maar heel even.
Haar echtgenoot Patrice Logghe
in bijlage een foto van mijn echtgenote met een collega.