Didier is projectleider van het sociale restaurant en van de voedselbedeling in Merksem. Hij is gestart met een klein buurthuisje met vier tafels, waar mensen een koffie konden komen drinken. Daarna zijn we ook maaltijden aan één euro gaan aanbieden. Omdat we steeds meer vragen kregen naar voedselpakketten en nu zijn we één van de grootste voedselbedelingen in Antwerpen: we helpen 4.480 gezinnen
Vroeger zagen we vooral ouderen met een klein pensioen, nu doen steeds meer mensen een beroep op ons. In de eerste plaats Oekraïense vluchtelingen, maar ook mensen die het slachtoffer zijn van de energiecrisis. Zo was er onlangs nog een jongeman die 1.800 euro verdiende, maar toch een voedselpakket kwam vragen omdat hij geld wilde uitsparen om straks zijn elektriciteitsfactuur te kunnen betalen. In zo’n gevallen is het wikken en wegen. Soms moeten we streng zijn.
Ik heb een boeiende job, maar het is ook zwaar. Ik woon ook boven het buurtrestaurant, wat maakt dat mensen die geen eten hebben, sommige mensen zijn ook nooit tevreden. Ze verwachten dat de groenten in een voedselpakket even perfect zijn als die in de supermarkt, maar dat kan natuurlijk niet. Er is soms weinig dankbaarheid en dat is best frustrerend.
Na achttien jaar kan ik hier niet zomaar mee stoppen. Trouwens, dan zou ik de mensen die ons wél respecteren in de steek laten. Ook al word ik constant met mensen in armoede geconfronteerd, toch ben ik zelf niet bang om in die situatie te geraken. Ik ben al op mijn zeventiende alleen gaan wonen dus ik weet wat het is om geen geld te hebben. Ik doe alle betalingen en ik weet heel goed wat er mag uitgegeven worden. Ik heb verpleegkunde gestudeerd en ik heb negen jaar in Gent als ambulancier gewerkt. Maar door de liefde ben ik in Antwerpen beland.