Mijn zia. Mijn steun en toeverlaat. De persoon die altijd voor me klaarstaat als ik iets nodig heb. De persoon die bergen verzet, planningen omgooit om op tijd aan mijn deur te staan. Elke dag belt om te horen of alles goed gaat. Ze verdient het allemaal. Ze verdient het om geliefd te worden, om gedragen te worden en vooral om gekend te worden.
Ze is een vechter. Momenteel, met al haar kracht aan het strijden tegen een ongeneeslijke ziekte. Met vechtlust en positiviteit geniet ze nog elke dag van de liefde van haar man, de zorgzaamheid van haar dochter, de speelsheid van haar kleinkinderen, de gezelschap van haar moeder en de discussies met haar zussen.
Ze heeft elke dag pijn, ze heeft elke dag zorgen, ze heeft elke dag onbeantwoorde vragen: “zal ik mijn kleinkinderen zien opgroeien, zien afstuderen, zien trouwen?” Maar ook: “hoeveel tijd heb ik nog om te genieten van het leven?’”
Haar jaren worden korter, haar maanden worden moeizamer, haar dagen worden uitdagender en haar uren worden gemotiveerder.
Net om deze redenen verdient zij al het moois in de wereld. De Koning en Koningin ontmoeten? Dat zou een dag zijn die nooit vergeten zal worden. Een dag dat we samen kunnen beleven. Een dag die we voor altijd in ons hart zullen meegedragen.