Mijn allerliefste mama heeft me meer dan 42 jaar geleden in huis genomen in het kader van pleegzorg. Dit jaar wordt ze 80 jaar.
Mijn zus heeft ook een pleegzoon, die nu 22 jaar is. Hij is mentaal licht gehandicapt, maar kon meer dan 10 jaar lang om de week bij onze mama terecht. Zij heeft haar kleinkind gestimuleerd om G-sport te doen (hockey) en om te werken bij De Pure Pauze, een project in Brasschaat, met andere jongvolwassenen met een beperking. Ondertussen werkt Daniël in een beschutte werkplaats en woont hij samen met anderen. Hij speelt ook hockey op nationaal en internationaal niveau. Ze proberen altijd mee te gaan naar de trainingen en selecties om hem en zijn vrienden te vervoeren.
Naast het zorgen voor mij en Daniël, kan ik me herinneren dat ons huis altijd openstond voor mensen die (tijdelijk) een probleem hadden of behoefte hadden aan een warme thuis. Ik denk aan een ex-student van haar en ook aan twee missionarissen. Daarnaast ken ik ons mama als een inspirerende sportieve vrouw die nu nog 30 km per week loopt, op 80-jarige leeftijd! Haar jongste kleinkind van 3 woont in Dubai, maar ze probeert toch minstens twee keer per jaar langs te komen. Mijn vrienden in België kunnen ook op haar luisterend oor rekenen als ik er niet ben. Daarnaast springt ze ook bij om voor oudere mensen te zorgen. Als gepensioneerde verpleegster staat ze altijd paraat waar hulp gewenst en nodig is, bijvoorbeeld als vrijwilliger voor de COVID-inentingen. Je ziet, een heel diverse waaier aan activiteiten houdt haar gezond.