Mijn ouders, Inge Schellekens en Leonard Kaut zijn ongelofelijke mensen. Ze zetten zich hun hele leven lang al in voor andere mensen…
Zowel mijn moeder als mijn vader hebben na hun studies 12 en 13 jaar in Brazilië gewerkt en gewoond. Mijn moeder heeft zich voornamelijk ingezet voor emancipatie van vrouwen in arme delen van Brazilië. Met haar ongelofelijk harde werk heeft ze grote stukken grond kunnen verwerven en heeft ze deze geschonken aan arme boeren. Mijn vader heeft zich jaren ingezet voor afro-Brazilianen, afstammelingen van Afrikaanse slaven. Samen met een organisatie heeft hij er mede voor gezorgd dat ook zij een eigen stuk grond kregen.
Mijn zus en ik zijn beiden geboren in Brazilië, te midden van het prachtige Amazonewoud… Mijn zus is er zelf enkele jaren naar school gegaan. Zo vertrok ze ‘s ochtends met een kajak naar school waar zij als enige blanke op de schoolbanken zat met kinderen van inheemse volkeren. Mijn ouders zijn terug naar België gekomen omdat ze mijn zus en ik niet naar dure privéscholen wilden sturen wanneer ze werkten met extreem arme mensen, dat vonden ze hypocriet…
Niettemin, van het moment dat ze in België zijn aangekomen hebben ze hun non-stop ingezet voor talloze organisaties en mensen; in de gevangenis van Mechelen werken ze als aalmoezeniers; de VZW jeugdzorg Emmaüs te Heffen; Het Koraalhuis te Mechelen; onze lokale kerkgemeenschap; Hof Zevenbergen; acties als Post voor Compostela en ongetwijfeld nog talloze andere waarvan ik niet eens vanaf weet. Daarnaast ondersteunen ze ook mensen in onze buurt die het minder breed hebben.
Dit jaar is mijn vader op pensioen gegaan, maar hij is nog lang niet uitgeblust. Momenteel is hij aan het overwegen om een VZW op te richten om alternatief gestraften te ondersteunen bij hun reïntegratie in de maatschappij.
Tenslotte, mijn ouders zijn beiden bijzonder bescheiden mensen. Hoewel zij dit ongetwijfeld niet nodig zullen vinden lijkt mij dit de ideale kans om hun jarenlange inzet en harde werk te erkennen en belonen.