Mijn held is mijn oma (mijn moeke en meter), zij heeft al meer dan 40 jaar het beste van zichzelf gegeven en 10 kinderen grootgebracht (waarvan 8 adoptie kinderen waarvan 3 zwaar gehandicapten) en meer dan 60 pleegkinderen en vluchtelingen opgevangen die jaren bij haar in huis woonden en die ze hielp om zich thuis te voelen in België, de taal te leren, school te lopen, werk te vinden.
Daarnaast zorgde ze ook mee voor projecten in Vietnam, India en nu in Senegal (bouw voor scholen voor lepra dorpen, bouw van kerk…). Zij doet dit omdat ze zeer gelovig is, maar vooral omdat ze ondanks dat sommige mensen haar teleurstellen, ze steeds bij elke persoon weer gelooft in het beste in de mens. Zelfs vandaag op haar 78ste, zorgt ze nog steeds voor vluchtelingen en volgt ze nu een cursus “armen te kort” zodat ze nog veel voor anderen kan doen.
Ik hoop echt dat ze eindelijk eens in de schijnwerpers zal staan en dat iedereen kan weten hoe fier ik op haar ben!
Hier heb ik een foto van 2 maanden geleden toen ze 78j werd, samen met mijn opa (vake)