Lieve is in haar jeugd “overvallen” door een zeldzame immuniteitsziekte. Als gevolg hiervan heeft ze kort na haar ingenieurstudies haar werk verloren (1989). Onder impuls van haar dokter werd Lieve een vrijwilliger; eerst als secretaris van VVB (Vlaamse Vereniging van Bechtrew patiënten) en later, toen ze in Brugge iemand zochten voor de “Stedelijke Raad voor Personen met een handicap” heeft diezelfde dokter Lieve als kandidaat naar voor geschoven. 25 jaar verder waarvan 20 jaar als voorzitter, is het toegankelijk maken van de stad Brugge een passie geworden. Dit niet alleen voor rolstoelgebruikers maar voor alle mensen met een beperking (doven, blinden maar ook bejaarden en jonge moeders met een kinderwagen). Lieve is een experte geworden. Ze is net omwille van haar expertise, niet alleen actief in de stedelijke raad maar ook in de “eerste-lijnszone”, “de voorzieningen” enz. Een doorzetter die niet afgeeft maar steeds meedenkt in het belang van iedereen en iedereen probeert te verzoenen. Aldus wordt Lieve zeer gewaardeerd door “vriend en vijand” in (het politieke) Brugge. Door haar voortdurende inzet en bereikbaarheid denkt iedereen dat Lieve een ambtenaar is van Stad Brugge maar niets is minder waar. Lieve doet deze meer dan halftijdse job volledig vrijwillig zonder enige vergoeding. Zelf zegt ze: “Ik doe het niet voor mezelf maar voor de glimlach op het gezicht van de mensen met een beperking.”
