Mijn zus is een held. Ze is mantelzorgster van de voormalige parochiepriester die zo’n 20 jaar geleden op pensioen ging.
Vijftien jaar geleden ging de gezondheid van pater Ivo Van Besien achteruit. Mijn zus heeft zich opgegeven als mantelzorger en helpt hem met administratieve-, financiële zaken en wast/strijkt zijn kleren. 1 keer per week komt zij bij hem langs om gezelschap te houden of leuke activiteiten te doen. Bij familiale gelegenheden zoals Kerstmis en Nieuwjaar nodigt ze Pater Ivo hem uit om gezellig tijd bij ons door te brengen.
Toen ze 15 jaar geleden hiermee begon, had zij zelf nog een huishouden met 2 jonge kinderen van 3 jaar en 5 jaar en op de luchthaven van Zaventem had ze een veeleisende job. Ik bewonder haar dat ze dit allemaal voor elkaar krijgt en dat ze pater Ivo niet laat vallen. Hij is een deel van de familie geworden. Ook al is er geen familiale bloedband.
De afgelopen decennia heeft de katholieke kerk het moeilijk gehad. Het volk keerde de kerk de rug toe terwijl mijn zus voor pater Ivo bleef zorgen. Chapeau aan mijn zusje.