Mijn man is al 17 jaar leerkracht lagere school. Hij geeft les op een Nederlandstalige school in Neder-Over-Heembeek. Voor de paasvakantie is hij fysiek aangevallen door de vader van een kind.
Een andere persoon zou zich ziek gemeld hebben. Hij wilde de dag erna terug naar school want hij kon zijn kwetsbare leerlingen niet aan hun lot overlaten. De huisarts, die ook de vaststelling van de verwondingen moest maken, had toch aangeraden om de rest van de week te bekomen. Na een week thuis is hij terug gaan werken. Hij draagt een zware last mee. Hij is bang. Bang dat de vader er terug gaat staan, bang dat zijn auto beschadigd gaat zijn. Maar hij gaat. Elke dag. Voor zijn leerlingen.
Net zoals hij voor zijn leerlingen zorgt, zorgt hij ook voor onze twee kinderen. Daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor. Hij brengt ze cultuur bij, structuur, liefde, respect voor elkaar, respect voor materiaal en respect voor de natuur.