Mijn held is Ruth Vercauteren. Sinds het begin van mijn burn-out – in september 2021 – komt zij minstens één keer per week op bezoek. Nu reeds negen maanden.
In het begin kwam ze om mij te helpen thuis en mij mentaal recht te houden. Ook om mij moed in te spreken toen ik fysiek pijn had, met tekeningen van haar dochtertje en cadeautjes. Daarna ook voor gezellige babbels en kleine wandelingen. Steeds in mijn tempo en stapje voor stapje een kilometer erbij. Ondertussen maken we voorzichtig plannen voor uitstapjes en schrijven we samen aan een bucketlist.
Zonder haar was de weg terug veel zwaarder geweest. In nood leer je je echte vrienden kennen. Op haar kan je bouwen. Niets was haar te veel. Ik ben haar oneindig dankbaar. Daarom verdient zij het om in de schijnwerpers te staan … op een groot voetstuk, zodat ze weet hoeveel dit voor mij heeft betekend en nog steeds … 🙂