Toen Milenco nog op de lagere school zat, zorgden wij als grootouders na schooltijd steeds voor hem. Op de dag van Milenco zijn plechtige communie, stierf zijn opa aan kanker.
Zowel ik als Milenco waren hier natuurlijk het hart van in. Milenco ging als eerste weg op zijn eigen communiefeest om samen met mij naar huis te gaan. Hij wou namelijk niet dat ik de eerste nacht als weduwe alleen zou zijn. In de jaren die daarop volgden, is hij steeds mijn steun en toeverlaat geweest. Hij belt mij dagelijks op om te horen hoe het gaat, komt wekelijks wel twee keer langs en gaat wanneer het nodig is met mij naar de winkel.
Mocht Milenco dit niet allemaal doen, dan zou ik het verlies van mijn man veel moeilijker overleefd hebben. Hij is steeds zo bezorgd om mij en doet zoveel voor mij dat hij voor mij een echte held is. Ik zou hem dan graag willen nomineren, aangezien hij een grote fan is van de Koninklijke familie en hier ook zijn masterproef rond heeft geschreven.
