Mijn held is mijn oudste zoon Wout. Al jaren mijn steun en toeverlaat terwijl ik voltijds alleenstaande moeder ben. Tijdens de Covid pandemie heeft hij me bijgestaan en telkens zijn handen uit de mouwen gestoken. Ik jongleerde toen tussen de kinderen en werkte dag en nacht werkte als aankoopster in de zorg. Hij luisterde wanneer ik met tranen van mijn werk kwam door een gevoel van onmacht. Steeds heeft hij dit gedaan zonder zeuren of mokken. Ondertussen hield hij zelf zijn studies altijd vol. En deze week studeert hij af en gaat naar de universiteit vanaf volgend academiejaar.
21 juli is de dag waarnaar hij het meest uitkijkt. Hij heeft een ongelooflijke trots op zijn land, de koning en defensie. Jaarlijks sta ik er uren op voorhand met hem zodat hij de beste plek heeft. Voor mij verdient hij dit omdat hij in mijn ogen (tja moeder he) de meest fantastische jongen is. En ik ben trots dat hij wil gaan studeren en iets wil betekenen voor zijn land.