Wouter (37 jaar) is mijn man. Hij is ex-paracommando en nu brandweerman bij Brandweerzone Centrum, papa van Lily Rose (9 jaar), kook- en sportvrijwilliger bij Warriors Against Cancer vzw en mantelzorger voor mij (39 jaar, ik heb sinds 2016 kanker en sinds 1 jaar uitgezaaide kanker).
Zes jaar geleden startte hij in onze wijk in Gent een sportinitiatief, de Bloemekenswijk Beweegt. Daarmee biedt hij iedere zondagochtend een gratis sportles van een uurtje voor iedereen die wil mee bewegen. Ondertussen telt de club meer dan 80 ingeschreven leden en zetten meerdere vrijwilligers hun schouders onder het initiatief door workouts aan te bieden op momenten dat Wouter bezet is. Iedere zondagochtend komen een 20 à 30-tal sportieve buurtbewoners mee sporten, vaak met hun kinderen in hun kielzog. Tijdens de corona-lockdowns organiseerde hij deze online via live -video’s en van zodra er versoepelingen waren terug corona-proof samen met de buurt. Dat schiep heel wat verbinding onder de leden.
Voor mij is Wouter een held omdat hij niet enkel mij helpt door een groot deel van mijn verzorging, het huishouden en de opvoeding van onze dochter op zich te nemen, maar zich daarenboven nog belangeloos inzet voor anderen via zijn eigen sportclub en Warriors Against Cancer vzw. Al 2 jaar organiseert hij in samenwerking met de scholen uit onze wijk ook een reeks ‘sport na school’, waarbij kinderen uit kwetsbare gezinnen kunnen deelnemen aan sportsessies die geïnspireerd zijn op brandweer-workouts. De laatste sessie van een reeks gaat hij dan met alle kinderen op bezoek in de hoofdkazerne van Brandweerzone Centrum in onze wijk.
Wouter verwacht niets terug en zou zijn laatste vrije minuut opofferen om iets te doen voor iemand anders, daarom nomineer ik hem graag.